Snorren en ander gezichtshaar kunnen een gezicht een heel ander uiterlijk geven. Sommige mensen vinden het leuk, anderen haten het.
In bepaalde culturen en historische perioden worden snorren gezien als een symbool van mannelijkheid. Een Keltische krijger zonder snor is een afwijking, dus zorg ervoor dat de etalagepop die de krijger afbeeldt ook een snor heeft. In beroepen waar mannen autoriteit willen uitstralen, zoals leger en politie, worden bovengemiddeld veel snorren gedragen.
Onze snorren, baarden en bakkebaarden worden met de hand geknoopt. Je kunt de baarden en snorren vastplakken met dubbelzijdig plakband of lijm.
In de onderstaande afbeeldingen heeft hetzelfde hoofd verschillende snorren gekregen.
Veel voorkomende snorstijlen
Enkele feiten over scheren en gezichtshaar in de geschiedenis
ca. 30,000 BC: Oude grotschilderingen tonen vaak mannen zonder baard, en suggereren dat mensen ongewenst haar schoren of verwijderden met clamshells, die als een pincet werden gebruikt, of met bladen gemaakt van vuursteen.
ca. 3000 BC: Koperen scheermessen arriveerden in India en Egypte.
ca. 3000–332 BC: Oude Egyptische edelen schoren hun hoofd en lichaam omdat ze haarloosheid hoog waardeerden. Onthoud: in die tijd waren luizen en schoon blijven een grotere uitdaging. Mannen (en soms vrouwen) van adellijke afkomst droegen echter kunstmatige baarden als teken van goddelijkheid. (De god Osiris droeg een baard.) Pruiken waren ook gebruikelijk om het hoofd tegen de zon te beschermen.
ca. 2900–500 BC: Mesopotamische heersers en elites droegen baarden, wat tekenen waren van mannelijkheid en kracht.
ca. 1500–1200 BC: Scandinavische grafheuvels bevatten uitgebreide bronzen scheermessen met handvatten in de vorm van paardenhoofden.
ca. 800 BC–600 AD:De oude Grieken waren trots op hun baarden. Het vermogen om in die tijd een volle baard te laten groeien was een teken van hoge status en wijsheid. (Veel Griekse mannen wilden de goden Zeus en Heracles navolgen, beiden werden afgebeeld met enorme baarden.) Grieken knippen hun baard alleen in tijden van rouw.
ca. 400 BC: De oude Romeinen reageerden tegen de lange, zware baarden van de Grieken, door hun baard kortgeknipt en netjes te houden of hun baard volledig te scheren. In de vierde eeuw na Christus schreef Ammianus Marcellinus, een Romeinse soldaat: ‘Denk je dat je baard hersenen creëert…? Volg mijn advies en scheer het meteen af; want die baard is een schepper van luizen en niet van hersenen.’
400–300 BC: Alexander de Grote was gladgeschoren en moedigde zijn soldaten aan zich vóór de strijd te scheren, omdat baarden door vijanden konden worden gegrepen in ‘hand-tot-baard-gevechten’.
ca. 300 BC: Jonge Romeinse mannen vierden hun eerste scheerbeurt op feestjes met geschenken die de overgang naar volwassenheid symboliseerden. Romeinse mannen gingen aan het begin van hun leven naar de kapper of hadden een inwonende bediende om hen te helpen met scheren. Romeinen lieten hun baard groeien als ze rouwden.
ca. 50 BC: Julius Caesar plukte zijn baardharen uit, en veel Romeinse mannen volgden zijn voorbeeld. (Ouch!)
ca. 100 AD: De Romeinse keizer Hadrianus blies de baardgroei in heel Rome nieuw leven in, alleen maar omdat hij zijn onzuivere huid wilde verbergen. De waardering van de Romeinen ten opzichte van baarden zou echter door de geschiedenis heen toenemen en afnemen. Hoewel oudere mannen baarden gelijkstelden met wijsheid, vonden jongere mannen dat de aanblik van een man met een volle baard er oud en onverzorgd uitzag.
ca. 793 AD–1066 AD: Toen de Vikingen Groot-Brittannië binnenvielen, schilderden ze de Vikingen af ​​als onhandelbaar in manier van doen en uiterlijk met onverzorgd haar en baarden. (Dit is eigenlijk niet feitelijk.) Als reactie daarop werd de trend opnieuw baardloos.
Middeleeuwen: Baarden raakten in en uit de mode, afhankelijk van de gewoonten van vooraanstaande mannen. De Engelse koning Hendrik VII had geen baard, en Hendrik VIII droeg een baard. Veel leden van het Franse koningshuis droegen ook baarden.
ca. 1500: Veel opkomende protestanten lieten baarden groeien als demonstratie tegen het katholicisme (de meeste priesters waren gladgeschoren).
1930: Het Amerikaanse leger verbiedt baarden omdat ze een goede afdichting voor gasmaskers verhinderen.
Bron: www.almanac.com
Hoe belangrijk waren snorren voor militairen?
Net zo belangrijk als hun wapens en rantsoenen, hoe dan ook. Tegen de 18e eeuw werd gezien dat snorren soldaten aanduiden, en werden ze vaak gebruikt om het verschil aan te geven tussen militairen en gewone burgers. En sinds de dagen van koning James I beleefde de weelderige ‘handlebar’ een goed geborstelde, zij het aristocratische, hoogtijdagen.
Maar een echt keerpunt in de militaire macht van de snor kwam in India. Het was de 19e eeuw en de Britse heerschappij was in volle koloniale gang. De Indiase bevolking, die traditioneel gelooft dat het gezichtshaar van een man een teken is van zijn aangeboren mannelijkheid, liet gigantische snorren groeien om hun mannelijkheid te benadrukken. Groter, zo lijkt het, werd zeker als beter beschouwd.
Het Britse leger, van wie velen meegingen in de stijve, gladgeschoren bovenlipgevoeligheid van die tijd, had moeite om enige orde te handhaven binnen de Indiase troepen – die hen gezien hun rampzalige gebrek aan snorren als minder dan ‘echte mannen’ beschouwden. Terug in een hoek vochten de Britten terug en namen de controle over met vergelijkbare grote borstelharen, en brachten de stijl terug toen ze naar huis terugkeerden.
